تنها تولید کننده و صادر کننده برتر
در گذشته برخی از انسان‌ها برای اینکه جایگاه خود را در اذهان و باور مردم حفظ کنند، پیرامون بخش‌های مختلف زندگی دستورالعمل هایی اعم از بهداشتی تا فرهنگی اعمال نظر می‌کردند و گاهی برای اینکه این ادعاهای بی‌پایه و اساس خود را وجهه قانونی بدهند، اکثراً به شرع می‌چسباندند و برخی احادیث جعلی را نیز روایت کرده تا حقانیت خود را اثبات کنند!
این افراد چون معمولاً پیرامون مسائل اساسی دانشی نداشتند، به روزمره‌گی مردم دخالت می‌کردند. از روابط بین زن و مرد گرفته تا روابط بین فرزندان، روابط بین همسایه‌ها و حتی کسب و کار افراد و کلی مطلب در مورد مسائل کم اهمیت ... !
در این مدل، مسائل کم اهمیت را بسیار مهم ارائه می‌دهند و برای آن‌ها راه‌حل‌های خاصی بیان می‌دارند ! در حقیقت این افراد به دیگران تلقین می‌کنند که ما می‌فهمیم و دیگران درک صحیحی ندارند و قصدشان همراهی عامه مردم است. به عنوان مثال برخی می پرسند؛ با کدام پا وارد توالت شویم؟! و در مقابل برخی دیگر پاسخ می‌دهند؛ اگر فرد با پای چپ وارد توالت شود و سکته کند به سمت جلو می‌افتد و اگر با پای راست باشد و سکته کند به سمت عقب می‌افتد! در صورتی که این موضوع، هیچ مرجع علمی ندارد و هیچ مرکز دانشگاهی آن را تایید نکرده است. بنابراین، این‌گونه مسائل فقط برای اثبات حرف خودشان بیان می‌شود.
تا همین چند سال پیش (شاید همین حالا هم) یکی از دغدغه‌های مهم این بود که با کدام پا وارد توالت شویم؟! با پای چپ وارد دسشویی شویم یا راست؟!
شاید آنقدر مشغله‌های ذهنی کم بود که می‌شد این را هم یکی از مسائل مهم محسوب کرد!
آنقدر درگیر این موضوع (و موضوعات کم اهمیتی از این قبیل) شدیم که فراموش کردیم، داشتن توالت، به خصوص توالت عمومی در کشور ما مهمتر از این است که اول کدام پایمان را درون سرویس بهداشتی بگذاریم!
اصلا باید سرویس بهداشتی باشد که بتوان وارد آن شد!
هنوز هم نبود سرویس بهداشتی عمومی برای جامعه ما مهمترین معضل است.
معضلی که حتی گاهی صنعت گردشگری ما را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد! چرا که برای توریست و یا گردشگر مهم است، جایی را که برای گردش و تفریح انتخاب می‌کند از حداقل‌های امکانات رفاهی مثل سرویس بهداشتی برخوردار باشد ... اما گاهی واقعا چنین نیست!
در بسیاری از پارکها و بوستان‌ها با سرویس بهداشتی‌هایی مواجه می‌شویم که قفلی بزرگ از در آن آویزان است و این برای کسی که به توالت نیاز دارد، یعنی فاجعه!
گاهی همین سرویس‌های بهداشتی آنقدر کثیف و مشمئزکننده است که هیچ رغبتی برای استفاده از آن وجود نخواهد داشت.
در بسیاری مواقع رنگ سفید کاسه توالت های ایرانی و فرهنگی سرویس های بهداشتی از شدت کثیفی به زردی و چه بسا به سیاهی می گراید!!
گاهی در همین توالت های عمومی شیر آبی برای شست و شو وجود ندارد!
گاهی اصلا آبی نیست تا شیر و یا شلنگی وجود داشته باشد!
گاهی شلنگ و آب هست، اما در آنجا امنیت وجود ندارد، به این معنی که در توالت بسته نمی‌شود و کاربر نگران است که مبادا در توالت باز شده و کسی وارد شود!
اصلا شاید مسئولین به این موضوع فکر نکرده باشند، مهمترین دغدغه جامعه و نیاز عمومی، به خصوص در پارکها و بوستان ها چیست؟!
در دنیای امروز که با گسترش فضاهای مجازی و دسترس بودن وسیع اطلاعات، حرف‌های بی‌پایه و اساس محکوم به نابودی است، ولی برای کسانی که هنوز سئوال می‌کنند که با کدام پا وارد توالت شوند، می‌توان گفت:
شاید اعضای شورای شهر جدید با پای خدمت و ایثار گام بردارند.
شاید شهروندان نیکوکار و خیر برای ساخت توالت عمومی گام برداند.
شاید بد نباشد ادارات با نیت خیر و پای خدمت، توالت عمومی برای شهروندان باز کنند.
شاید مساجد با پای عبادت و خدمت به خلق خدا، همیشه در سرویس بهداشتی را برای مردم باز کنند، نه فقط زمان نماز جماعت!
شاید در ساخت سرویس های عمومی وضعیت افراد کم توان، ناتوان و بانوان باردار در نظر گرفته شود!
حال! شما بگویید انسان متفکر، اندیشمند و پرسشگر امروز، با کدام پا وارد توالت می‌شود؟!
